Op maandagavond heb ik theaterles. Met nog zes anderen ontdek ik de beginselen van toneel en laten we alles wat ons de hele dag bezig houdt, even helemaal los. Dat is niet altijd eenvoudig, maar ontspannend op de intensieve manier. Snap je? Relaxed ontspannen doen we pas na de les, wanneer we bij de bar belanden.

Een biertje? Nu even niet…

Als iemand mij een biertje aanbiedt zeg ik niet vaak nee. Niet omdat ik dat niet kan, of omdat ik 24/7 naar een gele rakker verlang. Ik lust het graag en houd van de sociale setting waarin het mij brengt. Maar laatst, na de toneelles, weigerde ik toch tadalafil for sale. Om me antisociaal op een andere B te storten: die van Boek.

Ik kan mijn boek niet lang laten wachten

Ik kan verdwalen in verhalen. Aan een boek beginnen en het niet meer loslaten. Ik lees soms lopend over straat en neem het risico tegen een lantaarnpaal te botsen (een boek beschermt beter dan een smartphone). Zijn mijn verhaal en ik te lang uit elkaar geweest? Dan weiger ik een biertje en laat ik het boek niet langer wachten. Maar waarom zijn mijn boek en ik, weliswaar altijd tijdelijk, zo onafscheidelijk?

Ontspannen: de lezerbehandeling werkt bij mij altijd

Mijn behoefte mezelf te verliezen in een verhaal is een pure behoefte aan ontspanning. Ik wil uit mijn eigen leven stappen (figuurlijk) en meegenomen worden in dat van een ander. Iemand anders sport, weer een ander doet yoga. Ik speel toneel, teken, schrijf en drink af en toe een biertje. Maar de beste vorm voor ontspanning, is mezelf verliezen in een goed boek. Een lezerbehandeling, die werkt bij mij altijd.

Ontspannen is voor mij niet altijd lezen, maar lezen is wel altijd ontspannen. Dat is een aangename zekerheid. En beter voor me dan een biertje.